مجتبی دروکی - مربی دانشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سبزوار، سبزوار، ایران.
محسن مقصودی - دانشجو کاردانی دانشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سبزوار، سبزوار، ایران.

پادیاو یکی از جذابترین فضاهای معماری ایرانی ا ست که به غرب رفته و حالا به سبب غرب زدگی معماران ایرانی و به نام پا سیو در بازگشت به ایران و لیبرالیزه شدنش، به فضایی سخیف و تهی از معنا بدل شده و به شیوهی غربی استفاده می گردد. امروزه هنگامی که نام پاسیو را از یاد میگذرانیم، بی درنگ تصویری از چاهکی در ذهنمان نقش میبندد که نهایتا طبق قوانین شهرداری مساحتی حدود 24 متر دارد، و دور تا دور آن را پنجره های همسایه ها احاطه کرده است. کولرهای آبی دودکش ها و ... دکوراسیون خاصی به آن داده و برخی هم همکف آن را سقف زده اند و برای خودش انباری ای شده ا ست. پا سیو هنوز ا سمش پا سیو ست اما کاربری اش تغییر یافته ! پاسیو کلمه ای است که شاید فکر کنید نامی غربی برای فضای نورگیر داخلی است و به همین خاطر فضایی اساسا0 غربی است که وارد معماری ایرانی شده، اما واکاوی این واژه، قصه غمانگیزی از غربزدگی و لیبرالیزه شدن معماری ما را در بطن خود محاکات میکند، که تبیین آن، ماموریت این نوشته است. پاسیو اگرچه لفظی اسپانیایی است که به صورت PATIO نوشته می شود، و در زبان انگلیسی هم PATIO نوشته میشود، اما این مفهوم ریشه در مفهومی به نام پادیاو دارد، که لفظی عمیقا فارسی است. پادیاو عنصری کهن در معماری ایرانی است که زیبایی و کارایی و فخر آن موجب شده تا پهنهی معماری جهان را از هند تا آندلس در گذشته فتح نماید و امروزه با فراگیر شدن معماری گذ شته در جهان، این عن صر ارز شمند معماری ایرانی در همه جای جهان یافت می شود. شکل گیری پادیاو در معماری ایرانی نشان از آن دارد که فرهنگ ایرانی و آداب و رسوم و سبک زندگی آنان، قدر و قیمت آب را برای طهارت و پاکی خوب میداند و برای طهارت و پاکی جایگاه ارجمندی قایل است.

پاسیو، بتن، سنگ طبیعی، مسکونی