بهزاد اعیان زاده - گروه معماری واحد شبستر- دانشگاه آزاد اسلامی
امیرحسین فرحی نیا - گروه معماری واحد شبستر- دانشگاه آزاد اسلامی

با توسعه شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه، رشد سریع جمعیت و تمرکز فعالیت های اقتصادی در شهرهای بزرگ، حرکت مردم در سطح روستاها به سمت شهرها و حاشیه شهرها شده است. با افزایش جمعیت شهرها، فضاهای طبیعی موجود پاسخ گوی نیاز فعلی شهروندان می باشد و این مسیله موجب انزوای شهروند در محیط شهری می شود. در چنین زمانی، شهروندان به جای تمایل به برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد حرکت های جمعی و گروهی، به حرکت های فردی روی می آورد و جز پارهای از برخوردهای محدود، تمایلی به ایجاد ارتباط با اطرافیان خود ندارد. ساخت و توسعه فضاهای اجتماعی در شهر، مردم را به حضور گسترده تر البته مادرت می کند و باعث دل بستگی بیشتر آن ها به شهرشان می شود. عمارت و باغ شهر به عنوان یک فضای عمومی شهری با عملکرد چند دستورهای خود و ایجاد فضاهای همچون اعضای بحث و گفتمان، علاوه بر سه کردن مردم از تصمیمات شهری با تلفیق فضاهای باز و بسته به ایجاد کاربری های خودجوش، باعث تقویت و تشویق حس مشارکت و شکر در گروه های اجتماعی می شود. لحاظ کردن فضاهای خدماتی و فعالیت های فرهنگی و نیز سالن های همایش در طرح عمارت و باغ شهر با استفاده از اوباما و مفاهیم استفاده شده در باغ ایرانی، می تواند عوامل موثری در ماندگاری امارت شهر باشد و میزان تعاملات اجتماعی و مشارکت مردم در مدیریت شهری را افزایش دهد. در این مقاله سعی شده است که ابتدا به تعریف و بررسی اهمیت فضاهای شهری از دیدگاه نظریه پردازان پرداخت، سپس نقش این فضاها را در ایجاد تعاملات اجتماعی بررسی شود و با معرفی عمارت و باغ شهر و عملکرد آن به عنوان یک فضای عمومی شهری و نمونه های مشابه آن در معماری سنتی ایران، نقش آن را در ارتقای روابط اجتماعی شهید بررسی گردد و راهکارهایی در صد تقویت آن بیان شود.

فضاهای جمعی، تعاملات اجتماعی، حس مشارکت، عمارت و باغ شهر، اصول معماری ایرانی