مطالعه و ارزیابی مبانی اصول طراحی زمینه گرا با تاکید بر زمینه کالبدی

زمینه، مجموعه ایست کل نگر و غیر ساکن و زمینه گرایی رویکردی است که در طراحی محیط مصنوع، با ارج نهادن به ساختار ذهنی و عینی زمینه، به مثابه رویدادی هوشمند در ابعاد طبیعی، کالبدی، تاریخی و فرهنگی- اجتماعی موجب پیوند دادن مخاطب با زمینه می شود. که بر طبق آن طراح زمینه گرا قادر خواهد بود ویژگیهای یک مکان را درک و آنرا بخشی از فرآیند طراحی خود قرار دهد . معماری زمینه گرا به محیط پیرامون اثر معماری تاکید دارد،توازن میان معماری و محیط می تواند برای خود اثر و برای زمینه اثر،عاملی موثر و تقویت کننده باشد . زمینه گرایی نمادی برای خلق محیط مطلوب است . لذا شناخت و آگاهی بیشتر ودرکی عمیق تر نسبت به زمینه ومحیط برای معماران وطراحان امری ضروری و اجتناب ناپذیراست . طراح و معمار بایستی پیام زمینه و بستر طرح را درک نموده و پس از آن با توجه به شرایط موجود طراحی نماید.در این نوشتار سعی می شود پس از شناخت مساله و واژه شناسی و مرور نظریات نظریه پردازان با رویکردی توصیفی، ابعاد زمینه گرایی تبیین شده و با بررسی نظریات و مبانی تیوری در نمونه های موردی از طریق مطالعات اسنادی، معیارهای زمینه گرایی کالبدی در فرآیند طراحی ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، زمینه گرایی کالبدی ، ابعاد زمینه گرایی ، طراحی زمینه گرا