حسین سلیمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه فردوسی مشهد
جعفر طاهری - استادیار دانشکده معماری، شهرسازی و هنر اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد

مباحث و سمینارهای فراوانی که در مورد ارتباط بین معماری و سینما برگزار شده، نشان از موضوعات مشترک بین دو رشته می باشد. هر دو رشته زمان، فضا، نور، رنگ و صدا را دستکاری می کنند؛ در سینما، برای تقویت روایت از یک فیلم، و در معماری، به منظور آشکار کردن ایده های پشت یک طراحی. معماری و سینما مجموعه ای از هنر و فنونی هستند که به کمک دستان توانای معمار و فیلم ساز درهم آمیخته اند. معماری و سینما هر دو به ایجاد فضا و روح زندگی می پردازند و در فرایند ادراک فضا، هر دو هنر به اصول مشترکی پایبندند. یکی از مباحث عمده در بررسی رابطه میان معماری و سینما، آن است که چگونه هر یک از این دو حوزه می تواند در ارتقا و پیشرفت حوزه ی دیگر موثر باشد. به عبارتی چگونه کسب آگاهی در زمینه ی معماری می تواند به یک سینماگر در ساختن اثری بهتر یاری رساند و به عکس، سینما چگونه می تواند به حرفه ی معماری کمک کند در نگاه اول به نظر می رسد که در این رابطه متقابل، اهمیت شناخت معمارانه و تسلط بر هنر فضاسازی برای سینماگران به مراتب ملموس تر و شناخته شده تر از اهمیتی است که سینما می تواند در یاری رساندن به معماران و شهرسازان داشته باشد، اما باید گفت که سینما از جوانب مختلفی می تواند در حوزه های معماری اثرگذار باشد. در این تحقیق مولفه های مشترک و تاثیرگذار این دو رشته معرفی و بحثای نظری مربوط به هرکدام ارایه می شود. با مقایسه ی نظری هر یک از این مولفه ها به شناخت بهتری از کارکرد آنها در سینما و معماری می رسیم.

معماری، سینما، فضا، زمان، حرکت، نور، رنگ