ملیکا علی زاده حسن آبادی - دانشجوی دکتری تخصصی معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب واحد بین الملل کیش

در توسعه پایدار، اساس کار بر دو مفهوم کلیدی نیازها در تخصیص الویت ها و محدودیت بواسطه شرایط فناوری و سازمان اجتماعی تحمیل شده بر توانایی های محیطی برای دستیابی به نیاز های اکنون و آینده می باشد. بنابراین لازمه الگوهای زیستی مبتنی بر تعادل، صرفه جویی و بهینه سازی مصرف و احترام به محیط طبیعی و اجتماعی، اهمیت دادن به طرح های اکولوژیک می باشد. معماری اکولوژیک تلاش می کند تفکر جدیدی را برای تغییر ساختارهای موجود ارایه نماید و یافتن راه حل هایی برای بهبود کیفیت، افزایش بهره وری، کاهش مصرف مواد و انرژی، موجب استفاده از فناوری های جدید از جمله نانو تکنولوژی شده است. فناوری نانو به عنوان یک دانش کاملا میان رشته ای، چشم انداز جدیدی را برای تولید مواد با خواصی در مقیاس نانو و تنظیمات اتمی و مولکولی ایجاد کرده و همسازی محاسبات نانو- بیو- اطلاعات، سبب گردیده تا جزییات تولید شده دراندازه نانو، به طور فزاینده ای پیچیده تر، چند منظوره، با کارایی بالا و خود تکرار شده و به سرعت در حال تبدیل شدن به هسته ضروری و حیاتی، از یک گونه جدید نوآورانه از فرم زیست محیطی باشد. نانو با کاهش هزینه ها، صرفه جویی در مصرف منابع انرژی و آب و کاهش پساب و آلودگی به توسعه پایدار منجر می شود. مقاله حاضر به روش توصیفی – تحلیلی به موضوع کاربرد نانو تکنولوژی در طراحی اکولوژیک با رویکرد توسعه پایدار می پردازد و فناوری نانو و دستاوردهای آن را در ذیل اصول و قوانین توسعه پایدار در قالب معماری اکولوژیک، تحلیل می نماید. و از آنجا که ایمنی نانو جزء اهداف اصلی در حوزه فناوری نانو بوده و نیز، توسعه و استفاده از این دانش و فنآوری مستلزم نگاهی کل نگر و برنامه ریزی استراتژیک در حوزه های توسعه دانش اولیه، نوآوری و تجاری سازی، و توسعه مسیولانه آن می باشد، در ادامه مورد بحث قرار می گیرد.

نانو تکنولوژی، نانو مواد، استراتژی های نانو، طراحی اکولوژیک، توسعه پایدار