گسترش دامنه ی جنسیت در برنامه ریزی شهری؛ قرآیندی جهت کاهش محدودیت های زنان در استفاده از فضاهای شهری

یکی از مهمترین دغدغه های طراحان و برنامه ریزان در خلق و ارتقا کیفیت فضاهای شهری، رسیدن به نوعی از فضاهای جمعی است که بتواند تعادلی پایدار میان حضور اقشار مختلف اجتماعی و مشارکت و فعالیت آنها در عرصه های عمومی شهری برقرار نماید. اما در برنامه ریزی های صورت گرفته تاکنون، زنان به عنوان قشر مهمی از جمعیت فعال شهرها نادیده گرفته شده و همچنان با محدودیت های فراوانی برای حضور در فضاهای شهری مواجه هستند. به همین سبب ارایه یک چارچوب برنامه ریزی یکپارچه برای رفع موانع و محدودیت های پیش روی زنان بیش از سایر اقدامات در برنامه ریزی شهری ضروری می نماید. این مقاله ضمن بیان اهمیت توجه به مقوله جنسیت در طراحی و برنامه ریزی فضاهای شهری، محدودیت های استفاده ی زنان از این فضاها را مورد بررسی قرار داده و با معرفی برنامه ریزی جنسیتی ، اهداف و معیارهای آن را در خصوص توسعه مراکز محلی، زیرساخت های اجتماعی، مسکن، فضاهای عمومی و حمل و نقل مشخص می سازد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، محدودیت ، جنسیت ، برنامه ریزی جنسیتی