تکنولوژی و پیامدهای آن در معماری معاصر ایران

دوران معاصر دوران پیشرفت های پی در پی تکنولوژی است. عصری که اندیشمندان عرصه تکنولوژی با فاصله ای بسیار کم تکنولوژی های جدیدی را به بازار وارد می کنند ورود فناوری های نوین به سرزمین هایی که هویت و تاریخ غربی آنها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند، چالش هایی را دامن می زند، با توجه به عقب ماندگی های علمی، اقتصادی و تکنولوژیکی و غیره در ایران، رویکرد عمومی کشور به سمت وارد کردن علوم و تکنولوژی مدرن از غرب در عرصه های مختلف بوده است؛ در حالی که هیچگونه ارزیابی از نتیجه این شتابزدگی در ورود و استفاده از تکنولوژی خاصه در معماری صورت نگرفته است. در این مقاله تعریف تکنولوژی، تکنولوژی در معماری و پیامد آن در معماری معاصر و راه حل های استفاده درست از آن در معماری ایران می پردازد. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و روش تحلیلی استدلال منطقی انجام شده است که از ابزار گردآوری داده مطالعات کتابخانه ای بهره برده است. در پایان به این نتیجه می رسد که ورود تکنولوژی مدرن غیر ایرانی در کشور ایران دوره معاصر به دلیل عدم وجود بستر، پیامدهای منفی رابه بار آورده و منجر به ساخت ساختمان های یکسان و بدون در نظر گرفتن فرهنگ و اقتصاد و بوم شده است. راهکارهایی در راستای برون رفت از وضع موجود به اختصار مورد اشاره و تبیین مفهومی قرار گرفته است. تکنولوژی مدرن در عرصه های مختلف معماری معاصر ایران، از تفکر گرفته تا فرآیند طراحی و ساخت و در نهایت در اثر نهایی حضور جدی دارد و آثار خود را در فضاها و اشکال معماری معاصر نمایان ساخته، اما از تاثیرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاری خنثی و بی اثر نگریسته شده است و بهره گیری از فناوری های نو در ترکیب با عناصر و فرم های بومی و سنتی به صورت فرمال ای عملکردی و همچنین استفاده از آنها در جهت حل مسایل اقلیمی منطقه، از الگوهای اساسی در بکارگیری فناوری های نو در معماری معاصر ایران محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، تکنولوژی بومی ، معماری معاصر ، چالش فناوری