الهام دهقان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
رضا افهمی - دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

امروزه ساختمان ها بخش بزرگی از محیط زیست ما و به تبع استفاده از سوخت های فسیلی و در نتیجه انتشار کربن از خود، بخش اعظمی از آلودگی های زیست محیطی را نیز تشکیل می دهند با اینکه نمی توان ساخت و ساز را متوقف کرد ولی با یک تفکر طراحی و برنامه ریزی دقیق می توان ساختمان هایی ساخت که کمترین تاثیر منفی را بر محیط زیست داشته باشند. به طور کلی، ساختمان ها بیش از 40 درصد از مصرف انرژی و 24 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهند [1] . کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از بخش ساختمان یک اولویت مهم است. مقاله حاضر به بیان چگونگی بهره گیری از انرژی های نو در طراحی یک ساختمان کربن صفر با هدف حل بحران آلودگی های زیست محیطی ناشی از ساختمان ها می پردازد این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی- تحلیلی دارد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که با طراحی مناسب ساختمان با توجه به پارامترهای اقلیمی و حداکثر استفاده حداکثری از سیستم های سرمایش و گرمایش طبیعی، استفاده از سیستم های خورشیدی منفعل، سیستم تهویه مطبوع زمین گرمایی، توربین های بادی و پانل های فتوولتاییک، میتوان به ساختمان کربن صفر دست یافت. نتایج به دست آمده از این پژوهش، به اصلاح رابطه ی انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

طراحی ساختمان کربن صفر، انرژی های نو، بحران انرژی، آلودگی های زیست محیطی، توسعه پایدار