زیبا حبیبی پور - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه پیام نور واحد رشت
ساحل اخوان - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه پیام نور واحد رشت
زهرا بیدریغ مهر - عضو هییت علمی گروه معماری دانشگاه پیام نور واحد رشت

در سال های اخیر با بهره گیری از علم روان شناسی محیط، تاثیر بسیاری از عوامل و عناصر محیطی بر رفتار کودکان و نیز قدرت درک و یادگیری آنان تحلیل و بررسی شده است. پژوهش های بسیاری بیانگر این حقیقت است که برای داشتن یک سیستم آموزشی کارآمد، نیاز فراوان به محیط و فضای مطلوب نیازهای روحی و روانی کودکان احساس شده است. در دنیای امروز بیش از نیمی از اوقات کودکان در محیط های آموزشی بیرون منزل سپری می شود و بدین جهت فضاهای آموزشی از دیرباز یکی از سرمایه گذاران پنهان برای برقراری ارتباط بیشتر بین کودک و طبیعت بوده اند.این در حالی است که اکثر مکان های آموزشی در ایران در فضاهایی فاقد فضای سبز و به دور از طبیعت ساماندهی شده اند و این خود، عامل جدایی کودکان از طبیعت شناخته شده است. یکی از راه های رفع این جدایی و برقراری ارتباط بیشتر بین محیط طبیعی و کودکان، بهره گیری از اصول معماری پایدار و نزدیکی به نگرش توسعه پایدار در فضاهای روزمره کاربران معرفی شده است. در مقاله حاضر از دو روش مطالعات کتابخانه ای و تحقیق میدانی با استفاده از آزمون One Sample T-test که از طریق تکمیل 50 عدد پرسشنامه در5 مهدکودک شهرهای رشت و فومن استفاده شده، یافته های به دست آمده با کمک نرم افزار SPSS و از طریق آزمون One Sample T-test و مقایسه میانگین ها تحلیل و ارزیابی شده است. در این پژوهش به بررسی عوامل تاثیرگذار بر طراحی فضاهای آموزشی مختص کودکان زیر 6 سال با نگاهی ویژه بر دریافت کودکانه از فضا به منظور ایجاد آرامش روانی کودک، تقویت خلاقیت، حس تعلق به محیط و نیز تربیت و پرورش شهروندانی ماهر برای عصری پرداخته که توسعه یافتگی محور اصلی توجه آن بوده است. جهت نیل به اهداف ذکر شده، ابتدا به توضیح مختصری در مورد توسعه پایدار، معماری پایدار، سپس به تعریف محیط یادگیری کودکان، محیط دوستدار کودک و ارتباط این دو موضوع به یکدیگر پرداخته شده است.

فضای سبز، کودک، معماری پایدار، خلاقیت، مهد کودک