احسان احمدی افزادی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان، کرمان، ایران
امیر احمد هدایت - استادیار بخش مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان، کرمان، ایران

در ساختمان های فولادی از اتصالات جهت انتقال بارهای موجود به تیرهای فرعی و یا شاه تیرها و از آنها به ستون ها استفاده می شود. یکی از اتصالات مفصلی مرسوم در ساختمان ها، اتصالات با ورق برشی تنها می باشند. این اتصالات به دلیل سرعت ساخت و اجراء بالا و کم هزینه بودن نسبت به دیگر اتصالات مفصلی از محبوبیت بیشتری در بین طراحان برخوردار است. پارامترهای موثر در طراحی این اتصال خروج از محوریت گروه پیچ ها و جوش و میزان شکل پذیری اتصال می باشد. در این پژوهش سعی بر مقایسه نتایج عددی به وسیله نرم افزار آباکوس با مقادیر آیین نامه ای جهت تعیین اختلاف این خروج از محوریت ها و میزان شکل پذیری نسبت به آیین نامه شده است. ابتدا با توجه به نمونه آزمایشگاهی مدلسازی المان محدود صحت سنجی شده و سپس تاثیر پارامتر هایی چون تعداد پیچ ها، نسبت طول تیر به دهانه آن و درصد سفت شدگی پیچ ها مورد بررسی قرار گرفته شده است. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص می شود که با افزایش عمق تیرها میزان اختلاف خروج از محوریت در این اتصالات بیشتر می شود که خود نیاز به اصلاح فرمول های آیین نامه را بیان می کند.

اتصالات مرسوم با ورق برشی، آباکوس، مدلسازی المان محدود، خروج از محوریت، شکل پذیری