منصوره صدوقی نورابادی - کارشناسی ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
یحیی سخنگویی - دکترای فیزیوتراپی، استادیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

با وجود پیشرفت علم در زمینه بیماریهای ستون فقرات، یکی از عمدهترین بیماریها ستون فقرات کمردرد مزمن1 است که شیوع آن حدود %50 در بزرگسالان رایج است (دوون2 و دیگران، .(353 .2007 افزایش ناتوانی کاری به علت کمردرد مزمن در سال 1992 تا 1995 از 27 میلیون تا 125 میلیون نیز در سال افزایش داشته است (ارلیچ3، .2003 ص.(26 یکی از متداولترین و پرهزینه ترین مشکلات اسکلتی و عضلانی در جامعه امروز کمردرد میباشد (فورلان4 و دیگران، .(1669 .2009 غیبت روزانه، هزینه های مستقیم و غیرمستقیم مداخلات درمانی و کاهش بهرهوری، نمونه ای از تخمین هزینه های صرف شده در این رابطه میباشد (میتزی، .2001 ص .(23 پیلاتس اولین بار توسط ژزف پیلاتس5 در زمان جنگ جهانی اول مطرح شد و پس از آن دیدگاه جدیدی در توانبخشی به وجود آورد (سکندیز6 و دیگران، .(318 .2007 تمرینات پیلاتس7 موجب تقویت عضلات مرکزی تنه، خصوصا عضلات شکم و مولتی فیدوس میشود و میتواند یکی روش موثر در درمان کمردرد مزمن به حساب آید. تمرینات پیلاتس تاثیر مثبتی بر عملکرد الکتریکی عضلات اکسنسور ستون فقرات نیز دارد (مناچو8، .2010 ص.(672 تحقیقات گسترده ای مقرون به صرفه بودن روش پیلاتس در بیماران مبتلا به کمردرد را نشان دادهاند (پوزادسکی9 و دیگران، .(85 .2011 همچنین حفظ فعالیت بدنی و اجتناب از استراحت میتواند در درمان کمردرد مزمن موثر باشد (گیاکینتو10 و دیگران، .(59 .2010 روش شناسی: روش بررسی: آزمودنیهای تحقیق حاضر را 34 زن دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن تشکیل دادند که پس از اندزهگیریهای مربوط به پیش آزمون، در دو گروه پیلاتس 17) نفر) و کنترل 17) نفر)، به صورت تصادفی قرار گرفتند. از آزمون دو بار اصلاحشده شوبر، خم شدن به جانب زاویه ای و معیار سنجش دیداری درد (VAS)، به منظور جمعآوری دادهها استفاده شد. گروه پیلاتس که هر تمرین را به مدت 1 ساعت انجام میدادند، برای10 جلسه، یک روز در میان تمرین کردند پس از پایان برنامه تمرینی، پسآزمون اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (کوواریانس؛ ANCOVA و آزمون تعقیبی سیداک) استفاده گردید.یافتهها: تمرینات پیلاتس تاثیر معنیداری بر متغیرهای میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن مهره های کمری داشت. همچنین نتایج آزمون تعقیبی سیداک نشان داد که اندازههای مربوط به میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن در دو گروه پیلاتس و کنترل با یکدیگر تفاوت معنیداری داشتند.نتیجه گیری: به منظور افزایش دامنه حرکتی مهره های کمری، ثبات تنه و کاهش کمردرد، مربیان و مسوولان میتوانند از این روش غیرتهاجمی و کم هزینه (پیلاتس) در برنامه تمرینی یا بازتوانی ویژه بیماران با کمردرد مزمن غیراختصاصی بهره ببرند.

کمردرد مزمن غیراختصاصی، دامنه حرکتی، پیلاتس