بررسی میزان امید به زندگی در بین پیشکسوتان ورزشی و سالمندان غیر فعال

مطالعات گوناگون ثابت کردهاست که با افزایش سن، به علت اختلالاتی که در سیستمهای مختلف بدن صورت میگیرد، به خصوص به علت محدودیتهای حرکتی، وابستگی فرد به دیگران در انجام کارهای روزانه افزایش مییابد که این عوامل می تواند در احساس خوب بودن و در نتیجه، کیفیت زندگی فرد اثرات منفی زیادی ایجاد کند (جرالدسی و ماروین، .(1371 آنچه که دانش امروزی بدان توجه می کند، تنها طولانی کردن دوران زندگی نیست، بلکه باید توجه داشت که سالهای اضافی عمر انسان در نهایت آرامش و سلامت جسمی و روانی سپری گردد و در صورتی که چنین شرایطی تامین نشود، پیشرفتهای علمی برای تامین زندگی طولانیتر، بی نتیجه و مخاطره آمیز خواهد بود .(Von, 2008) تحقیقات نشان داده است که بین شرکت در فعالیتهای ورزشی و سلامت جسمانی در افراد میانسال فعال ارتباط معنیداری وجود دارد (بخشنده، .(1387 مطالعه وود نشان میدهد سالمندانی که از نظر فعالیتهای روزانه ی زندگی ،مستقل بودند دارای کیفیت زندگی بهتری نیز بودند .(Wood & et al, 2008) با توجه به عدم وجود تحقیقی مقایسه ای بر روی افراد سالمند، هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان امید به زندگی در بین پیشکسوتان ورزشی و سالمندان غیر فعال شهر تبریز میباشد و حال سوال این است که آیا ورزش و فعالیت بدنی میتواند در افزایش امید به زندگی سالمندان ورزشی تاثیر مثبتی داشته باشد یا خیر