علیرضا قنبری فیروزآبادی - استادیار مدیریت ورزشی دانشگاه بجنورد،
علی گلستانی - استادیار فیزیولوژی ورزشی دانشگاه بجنورد،
میثاق حسینی کشتان - استادیار مدیریت ورزشی دانشگاه بجنورد
یاسین رستمی - کارشناسی ارشد علوم ورزشی دانشگاه بجنورد

بیماران دیابتی با عوامل تنشزای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرار میدهد. کیفیت زندگی و مهار سوخت و ساز فعالیت بدنی شاخصهای مهم در درمان بیماری دیابت محسوب میشوند (سپاسیچ و همکاران، .(2014 دیابت یکی از بیماریهای شایع متابولیک است که بر ابعاد زندگی بیماران، تاثیر سوء گذاشته و درمان قطعی ندارد. کیفیت زندگی مهمترین شاخص برای ارزیابی وضعیت مراقبتهای بهداشتی و درمانی در بیماریهای مزمن است. برای دستیابی به کیفیت زندگی مطلوب در بیماران دیابتی، ابتدا باید به بررسی و شناخت کیفیت زندگی آنها پرداخت (احمدی، .(1391 کیفیت زندگی به عنوان نشانه کیفیت مراقبتهای بهداشتی و به عنوان بخشی از برنامه های کنترل بیماری محسوب میگردد و با بررسی آن در بیماران دیابتی در مدت کوتاه میتوان به نتایج موثری دست یافت و به وسیله آن کیفیت خدمات درمانی و مراقبتی و هرگونه اقدامات مداخله ای و پیشگیرانه را ارزیابی نمود (مصطفی و همکاران، .(2014 افراد مبتلا به دیابت با مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی متعددی مواجه هستند و در کنار آن روشهای درمانی و تغذیهای این بیماری و سایر عوامل دیگری که وجود دارند، در مجموع این مشکلات میتواند منجر به کاهش کیفیت زندگی آنها در قیاس با دیگر افراد گردد. البته در این بین یکی از راهها و روشهای بهبود و ارتقا کیفیت زندگی در هر دو بعد جسمانی و روانی میتواند ورزش و فعالیت جسمانی باشد. همان طور که در اکثر پژوهشهایی که در گذشته در زمینه تاثیر مثبت فعالیت جسمانی بر میزان کیفیت زندگی افراد انجام شده است، انتظار میرود این تاثیرات مثبت در بین بیماران دیابتی هم وجود داشته باشد و بیماران دیابتی بتوانند از طریق ورزش و فعالیت بدنی به طرق مختلف از مزایای آن برخوردار باشند (تادیبی و بیات، .(1391 بنابراین در همین راستا مطالعه حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی افراد دیابتی و غیردیابتی فعال و غیرفعال انجام شد.