نمادگرایی درهنردینی با تاکید بر ادیان اسلام و مسیحیت

در جوامع مختلف نمادهای فرهنگی و آیینی که از پارههای تاریخی کهن و اندیشهای مدرن5 جهانی شکل گرفته اند از گستردگی، قدمت و پویایی خاصی بهره مند هستند و بر بخش وسیعی از رفتار انسانها تاثیر گذاراند. انسانها همواره در اعصار مختلف به کاربرد نماد، نشانه و رمز گرایش داشته اند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی نمادگرایی در هنر دینی در ادیان اسلام و مسیحیت میباشد. برای تبیین موضوعات مطرح شده در این پژوهش، از نظریه های ترنر، گیرتز و الیاده به عنوان چارچوب مفهومی استفاده شده است. روش انجام پژوهش، روشی اسنادی-کتابخانه ای بوده و به منظور گردآوری اط6لاعات و دادههای لازم، اسناد و مدارک موجود، مرتبط و در دسترس، جمع آوری و به شیوه کیفی تحلیل شدهاند. نتایج نشان می دهد که حضور عناصر نمادین در هنر اسلام به نحوی عمیق ما را به سرچشمههای غنی حکمت و معرفت عرفان راهبر می شود. زیرا آثار هنری تمدن اسلام چیزی جز بیان هنری و زیباشناسانه متون عرفانی آن و بنیادهای ماورایی آن نیست. حتی در مسیحیت نیز ما حضور عناصر نمادین را چه در آیینهای عبادی و چه در آثار هنری آنها مشاهده میکنیم.

کلیدواژه ها:

نمادگرایی ، هنر ، دین ، اسلام ، مسیحیت