سیده آیدا موسوی مقدم - کارشناس ارشد روانشناس بالینی دانشگاه تبریز
منصور بیرامی - استاد گروه روانشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز
عباس بخشی پور رودسری - استاد گروه روانشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز
حسن حمیدپور - دکترای روانشناسی بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

هدف پژوهش حاضر بررسی کارایی درمان فراشناختی بر علایم آسیب شناختی و شدت اضطراب مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر بود. در این مطالعه از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. سه زن و دو مرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر از طریق مصاحبه تشخیصی و مصاحبه بالینی ساختاریافته براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی DSM-IV برای محور یک به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از احراز شرایط لازم در این پژوهش شرکت کردند. درمان فراشناختی به مدت 8 تا 12 جلسه هفتگی به کار گرفته شد و مرحله پیگیری نیز طی 6 و 12 ماه پس از پایان درمان دنبال شد. پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (GADQ-IV)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI) و پرسشنامه اضطراب صفت به عنوان ابزار ارزشیابی در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به کار گرفته شدند. به منظور تحلیل داده ها، از روش فرمول درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا (RCI) استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر درمان فراشناختی بر آماج های درمان (علایم اختلال اضطراب فراگیر و شدت اضطراب) در مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر معنادار است و درمان فراشناختی در کاهش علایم اختلال اضطراب فراگیر از کارایی لازم برخوردار است.

درمان فراشناختی، اختلال اضطراب فراگیر، اضطراب صفت، اضطراب