امکان نقش تربیتی دین در دهکده جهانی

قرن حاضر با قدرت ارتباطی فوق العاده اش خود را از سایر گروه ها متمایز می نماید و از این جهت رابطه و نسبت خاصی با دین برقرار می نماید. قدرت ارتباطی فوق العاده در عصر حاضر چنان است که می توان از جهان کنونی به دهکده جهانی تعبیر نمود. جهانی که در آن مرزها و حصارهای قرون گذشته یا از بین رفته و یا تاثیر خود را از دست داده است. اینترنت و ماهواره و... ابزارهایی هستند که به روشنی نگرش به دهکده ای بودن جهان حاضر را نشان می دهد. حال مسیله این است در چنین دهکده ای چگونه می توان از تربیت دینی سخن گفت تربیت به طور عام معادل ایجاد تغییرات مطلوب و در انسان به وسیله یک نسل به نسل دیگر است به نظر می آید با ایجاد موانع و مرزها تحقق می یابد. به عبارت دیگر با دور نگاه داشتن فرد، تغییرات مطلوب در وی ایجاد می شود. اگر جهان به گونه ای باشد که اقتضای ذاتی آن بی خاصیت شدن مرزها باشد در آن صورت آیا تربیت دینی می تواند امری ممکن تلقی گردد در تحقیق حاضر از نظریه امکان نقش تربیتی دین در عصری که همانند دهکده فاقد مرز و حصار است دفاع خواهد شد. برای این هدف سعی می شود تا ظاهری بودن تعارض میان نقش تربیتی دینی و عصر حاضر نشان داده شده و بیان خواهد شد تصور نادرست از تربیت دینی سبب می شود تا عصر کنونی با قدرت ارتباطی اش به عنوان چالشی برای نقش تربیتی تیم ظاهر گردد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت دینی ، دهکده جهانی ، انقلاب ارتباطات ، تصور قرنطینه ای ، تصور غیر مکانیکی