حسین خندق آبادی - دانشجوی دکتری دین پژوهی دانشگاه ادیان و مذاهب، قم

آمنه ودود نوسملمانی است که می کوشد رهیافتی بر مبنای باز تفسیر قرآن براساس روشی هرمنوتیک برگرفته از آرای فضل الرحمن داشته باشد که خود آن را هرمنوتیک توحیدی می خواند. از ویژگی های مهم این روش، توجه به ذهنیت خواننده متن، قابلیت های زبانی زبان وحی و التفات به زمینه های تاریخی ظهور متن است. ودود این روش را به خصوص درباره ی آیات مربوط به زن به کار می برد. از مهم ترین ایات مورد نزاع در این باره، آیه ی 34 سوره ی نساء است. ودود می کوشد شیوه ی هرمنوتیکی فضل الرحمن را به صورت مصداقی درباره ی این آیه اجرا کند و به تفسیری همدلانه تر با زنان در مقایسه با تفسیرهای سنتی دست یابد. البته او نیز در آخرین بازنگری های فکری خود گامی فراتر می نهد و بر مبنای بررسی های مربوط به زمینه ی آیه در تفسیر خود از این آیه تجدید نظر می کند.

زن، فمینیسم، قرآن، هرمنوتیک، متن گرایی تاریخی، آمنه ودرد