قربانی در قرآن و اوستا
- سال انتشار: 1392
- محل انتشار: فصلنامه سراج منیر، دوره: 4، شماره: 11
- کد COI اختصاصی: JR_SERAJ-4-11_001
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 930
نویسندگان
استادیار دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی، ساری
چکیده
فلسفه آفرینش انسان، عبادت خداوند است و از کهن ترین عبادات مشترک همه ادیان، قربانی است. در قرآن کریم قربانی از زمان حضرت آدم شروع شده است و به صورت یکی از واجبات دینی و جزء مناسک حج به شمار می رود. چگونگی حیوان مورد نظر و شرایط ذبح شرعی در قرآن بیان شده است. در ایران باستان نیز قربانی از قبل و در زمان زردشت وجود داشت و بعد از آن ممنوع شد و بیشتر به صورت پیشکشی مطرح شده است. در اوستا از افراد زیادی نام برده شده که برای رسیدن به خواسته خود قربانی های فراوانی را پیشکش کردند. زردشتیان معتقدند که بر هر انسانی بایسته است که در طول سال در شش گاه پنج روزه ( چهره گاهان بار) از دیگران دستگیری نمایند. این مقاله با روش تطبیقی به واژه شناسی قربانی، قربانی در اوستا، قربانی در قرآن و اشتراکات و افتراقات این دو کتاب پرداخته است.کلیدواژه ها
قرآن، اوستا، قربانی، پیشکشی، مناسک حج، چهره گاهان بارمقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.