قلمرو حق سلامتی در نظام بین المللی حقوق بشر

حق بهره مندی ازعالی ترین استاندارد قابل حصول سلامتی به عنوان حقی بنیادین توصیف میشود که برای تحقق و بهره مندی از سایر حقها و آزادیها از اهمیت بسیاری برخوردار است. هرچند این حق به لحاظ محتوا، به نسل دوم حقوق بشر تعلق دارد، لیکن ارتباطی نزدیک با سایر نسل های حقوق بشری دارد. حق برسلامتی، طیف وسیعی از حقها را گردهم آورده است که هر کدام نقشی انکارناپذیر در تحقق آن ایفا میکنند. براین اساس، برخورداری از آب آشامیدنی سالم، غذای کافی و مقوی، محیط زیست پاک و... مقوم ذات سلامتی انسان به شمار میروند. در کن ار این مسیله، برخورداری از حق حیات بدون برخورداری از سلامتی جسم و روان بی معنا خواهد بو د. همین واقعیت شاهدی براین کلیه ی مصادیق حقوق بشر، متقابلا به هم وابسته، غیرقابل تفکیک از هم و مرتبط به هم مدعاست که تحقق عالیترین استاندارد مورد نظر ماده ی 12 میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی. میباشند در پرتو به کارگیری حداکثر امکانات اقتصادی و فنی و طی روندی ضرورتا تدریج یالحصول، رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت. از اینرو میزان تحقق و بهره مندی از این حق، رابطهای مستقیم با سطح رشد و توسعه یافتگی اقتصادی و اجتماعی یک کشور دارد. میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی با علم به این واقعیت، از دولتهای عضو میخواهد تا با بهره گیری از همکاریهای بین المللی اقتصادی و فنی با یکدیگر، ظرفیتها و قابلیتهای خود را جهت ارتقا میزان بهره مندی از این حق افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

نظام بین المللی حقوق بشر ، حق بر سلامتی ، میثاق ، توسعه ی اقتصادی ، همکاری بین المللی