دفاع مشروع بازدارنده در قرن بیست و یکم

در حالی که اکثریت قاطع دولت ها اقدام به دفاع مشروع بازدارنده نکرده اند و معتقدند که اقدام بدان، سابقهای خطرناک را ایجاد خواهد نمود و شگفت آن که برخی نویسندگان از آن حمایت می کنند. پس از رویداد یازدهم سپتامبر، نداهای رساتری در حمایت از مشروعیت ایده ی مزبور به گوش رسید. آن چه موضوع را وخیمتر نمود، اعلام دفاع مشروع پیشگیرانه در استراتژی امنیت ملی ایالات متحده آمریکا بود که از مفهوم سنتی دفاع مشروع بازدارنده بسیار فراتر میرفت. بحثهای نظری دیرینه با شدت بیشتری از سر گرفته شدند. مقاله حاضر تلاشی است برای ارزیابی مجدد بحثها و سنجش قانونی بودن دفاع مشروع بازدارنده. بدین منظور، تفسیری عینی از ماده 51 منشور ملل متحد در پرتو قواعد تفسیر معاهدات ارایه خواهد شد و حقوق بین الملل عرفی احراز خواهد گردید. بررسی مجددی از ضوابط رویداد کارولین صورت خواهد گرفت و تایید خواهد شد که دفاع مشروع بازدارنده به دلیل فقدان رویه گسترده و یکنواخت و عدم اعتقاد حقوقی دولت ها، پیش از رویداد یازدهم سپتامبر، به عنوان حقوق بین الملل عرفی احراز نشده بود و بدین نتیجه دست یافته است که پس از رویداد یازدهم سپتامبر، گرچه رویه ی دولت ها گرایش به تساهل در قبال توسل به زور علیه تهدیدات قریب الوقوع تروریس تها دارد، با این حال ماده ی 51 منشور ملل متحد کماکان مقررهای مناسب جهت تنسیق توسل به زور بین دولت ها به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

دفاع مشروع بازدارنده ، حمله ی مسلحانه ، حق ذاتی ، جنگ پیشگیرانه ، فرمول کارولین ، تهدید فوری