حسین سلیمی - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی

از ابتدای پیدایش دانش مستقل روابط بین الملل، دیدگاهی متکی بر سیاست و اقتصاد و این علم و صنعت بوده و مفاهیم و تعالی که پایه آن را شکل می داد به دست. این دیدگاه بر مفهوم خاصی از طبیعت انسانی بنا شده که در آن گوهر وجود انسان در حفظ حیات و اینست خود در وهله اول و تامین نیازهای مادی خود در مرتبه بعدی است. وجود یک نوع وضع طبیعی State of Nature ، در عرصه زندگی بین المللی، حاکمیت چنین برداشتی را تحکیم بخشیده و سبب گردیده که نگرش امنیت گرا و منافع محور بر بینش اکثر نظریه پردازان حاکم شود. وضع طبیعی و فقدان یک قدرت نظم دهنده مرکزی در روابط بین الملل، و علما تعارض و تقابل بر سر بقای و منافع همراه است و این فضای معارضه ، آن برداشت خاص از طبیعت انسان و در نتیجه آن نوع نظریه پردازی را درباره روابط میان ملت ها تقویت می کرد. سیاست گرایی محض و اقتصاد محوری موجود در اندیشه بسیاری از متفکران، داستان همین تاثیرگذاری است. سکوت بر محوریت برخی از مفاهیم پایه مانند امنیت ملی و منافع ملی نیز حاصل همین شیوه نظریه پردازی به همین برداشت از طبیعت انسانی است.

فرهنگ، جهان متغیر