صدیقه لطفی - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
مصطفی قدمی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
میترا حسین پورعسگر - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

گسترش فیزیکی شهرها و تداوم بهره گیری از اتومبیل زمینه ساز بروز مشکلات زیادی در شهرها و جابهجایی شهرنشینان در دسترسی به انواع کاربریهای عمومی شده است. شمال ایران با قابلیتهای کم نظیر طبیعی کانون رشد بیامان شهری در پاسخ به رشد فزاینده مهاجران درون و برون استانی است؛ به طوری که حالا بی تحرکی بخشی از مشکلات در حال بروز این کانونهای کوچک شهری هم به علت پراکندهروی شهری، توسعه بیبرنامه، کاهش خدمات عمومی و بروز مشکلات بهداشتی جسم و روان شده است. از این رو، این تحقیق با هدف بررسی و آشنایی با اثرات توزیع و ترکیب کاربری شهری بر سلامت شهروندان در یکی از شهرهای ساحلی خزر (با کارکردی فرهنگی و گردشگری) انجام شده است. روش شناسی تحقیق مبتنی بر رویکردهای توصیفی تحلیلی بوده که با بررسی ادبیات تحقیق و تنظیم پرسشنامه های مورد نظر به شیوه نمونه گیری خوشهای اطلاعات و داده ها گردآوری شد. حجم نمونه از روش نمونه گیری کوکران، با توجه به جمعیت و بعد خانوار در هر محله شهر بابلسر تعداد 385 نمونه تعیین شد. ابتدا میزان اختلاط کاربری هر یک از محله های شهر از طریق ضریب آنتروپی شانون محاسبه و با استفاده از شاخص پیاده روی میزان آن در هر یک از محله ها تعیین شده است. به منظور آنالیز داده های تحقیق از روشهای آماری پارامتریک در نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان میدهد محله های مرکزی شهر به ویژه در بخش شرقی رودخانه دارای دسترسی بالاتری به کاربریهای مورد مطالعه هستند. مقایسه سطح دسترسیها در محلههای مختلف حاکی از این است که ترکیب و توزیع کاربری ها تاثیر قابل توجهی بر میزان تحرک فیزیکی شهروندان دارد. بنابراین، طراحی و برنامه ریزی شهری میتواند با تنظیم مناسب انواع کاربریهای شهری تحرک بیشتر شهروندان را تشویق کند و این امر امروزه در همه شهرهای کوچک و برزگ کشور به ضرورتی حیاتی تبدیل شده است.

پیاده روی، سلامت شهری، فرم شهر، کاربری اراضی، بابلسر