مهدی عبداللهی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مجتبی ولی بیگی - استادیار برنامه ریزی شهری، مرکز آموزش عالی فنیمهندسی بویینزهرا، قزوین، ایران

در غیاب مدیریت واحد شهری، تداخل در امور و فعالیتهای موازی از توان مدیریتی شهر کاسته و خود مانعی برای سستی یاتوقف جریان مدیریت مطلوب میشود. روش تحقیق این پژوهش تلفیقی از روش کمی و کیفی است و پژوهش براساس مصاحبه های عمیق، مطالعات اسنادی و کمی سازی عوامل راهبردی انجام شده است. بهمنظور تعیین موقعیت راهبردی مقصد و اولویتبندی عوامل درونی و بیرونی و تعیین نوع استراتژیهای چهارگانه در راستای اهداف از ابزار IEA استفاده شد و در نهایت با استفاده از روشQSPMاولویتهای راهبردی تعیین شد. نتایج به دست آمده نشان میدهد که نمره نهایی عوامل داخلی شهر تبریز برابر با2/21 است که از نظر عوامل داخلی در ارتباط با مدیریت واحد شهری دچار ضعف است. همچنین نمره نهایی عوامل خارجی نیز در همین راستابرابربا2/10 است که نشان از نبود واکنش مناسب مدیریت شهری در ارتباط با فرصتها و تهدیدها دارد. با توجه به ماتریس عوامل داخلی و خارجی نیز، شهر تبریز از نظر مدیریت واحد شهری موقعیت تدافعی دارد. راهبردهای پیشنهادی، ایجاد سازوکار تحقق مدیریت واحد شهری در قالب اقدامها، قوانین و تصمیمها در سطح ارگانها و سازمانهای مرتبط، بهره گیری از تجربیات و راهبردهای کشورهای پیشرو براساس پتانسیلهای بومیمحلی و در نهایت تقویت جایگاه شوراهای اسلامی و افزایش اختیارات قانونی آنها به منظور مشارکت هرچه بیشتر شهروندان است.

مدیریت واحد شهری، برنامه ریزی راهبردی، تحلیلSWOT،کلان شهر تبریز