هایده اربابی - دانشجوی کارشناسی مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
علی منصوری - کارشناسی ارشد، مربی، عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران.
حسین شهدادی - کارشناسی ارشد، مربی، عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران.
ساجده نوشیروانی - کارشناس مامایی، شبکه بهداشت و درمان زهک، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران.

مقدمه و هدف: دیابت، یکی از شایع ترین بیماریهای مزمن متابولیک است. این بیماری با ایجاد بحران در زندگی منجر به افزایش استفاده از حمایت معنوی به عنوان یک مکانیسم مقابله ای میشود. سلامت معنوی یکی از مفاهیم اساسی پیرامون چگونگی رویارویی با مشکلات و تنش ناشی از این بیماری محسوب میگردد. بر اساس مطالعات ابتلا به دیابت نوع دو اثر منفی بر کیفیت زندگی دارد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سلامت معنوی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام پذیرفت.مواد و روش ها : این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 100 بیمار مراجعه کننده به کلینیک دیابت زابل که شرایط ورود به مطالعه را داشتند انجام شد. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه سلامت معنوی (SWB) و کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) استفاده گردید. پس از تکمیل پرسشنامه ها، دادههای جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس یافته های به دست آمده، میانگین نمره کل سلامت معنوی نمونههای پژوهش 91/69 ± 10/26 بود که نشان دهنده وضعیت مطلوب سلامت معنوی این افراد به شمار میرفت. میانگین نمره کیفیت زندگی (232/21 ± 43/65) نیز نشان داد که نمونههای مورد پژوهش از نظر کیفیت زندگی در وضعیت نسبتا مطلوبی قرار دارند. همچنین مشخص شد که بین کیفیت زندگی و تمام خرده مقیاسه ای آن با سلامت معنوی و خرده مقیاسهای آن ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد.(P< 0/05)بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر میتوان گفت، تدوین برنامه و رویکردهایی در جهت ارتقاء سلامت معنوی این بیماران در راستای ارتقاء و بهبود کیفیت زندگی آنها مفید واقع میشود.

سلامت معنوی، کیفیت زندگی، دیابت