سیداسماعیل موسوی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشکده روانشناسی ،دانشگاه تهران، تهران، ایران.
طاهر علیزاده چهاربرج - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده ، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه تهران ، تهران، ایران.
محمدرضا شیخ - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز ، شیراز، ایران.
مریم یاوری کرمانی - گروه روانشناسی، عضو هییت علمی دانشگاه پیام نور یاسوج، یاسوج، ایران.

مقدمه و هدف: اختلالات روانی، اختلالات شایعی میباشند که این اختلالات باعث کاهش عملکرد اجتماعی افراد میشوند. بعضی گروههای خاص مانند بیماران دیابتی نسبت به ابتلای به این اختلالات آسیبپذیرتر میباشند لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی فراوانی علایم اختلال روانی در بیماران دیابتی انجام شد.مواد و روشها: بدین منظور از میان جامعه آماری بیماران دیابتی، تعداد 100 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت مقایسه با افراد دیابتی، یک نمونه 100 نفری نیز از افراد غیر دیابتی انتخاب شدند که ازلحاظ سن، سطح تحصیلات و وضعیت اجتماعی و اقتصادی همتاسازی شدند. دو گروه به وسیله آزمونSCL- 90 موردسنجش قرار گرفتند. آزمونSCL- 90دارای 90 ماده است و برای ارزشیابی علایم روانپزشکی مورداستفاده قرار میگیرد. نقطه برش این آزمون در ایران 0/4 گزارش شده است.یافته ها: با توجه به مبانی نظری، نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند که فراوانی علایم اختلالات روانی در بیماران دیابتی نسبت به غیر دیابتیها بیشتر است. نمره مقیاسها در افراد دیابتی بیشتر از افراد غیر دیابتی بود. بیشترین و کمترین نمرهها در افراد دیابتی به ترتیب مقیاسهای اضطراب (2/66±0/78) و روان پریشی (0/99±0/67) بود.بحث و نتیجه گیری: میزان بالای علایم اختلال روانی در بیماران دیابتی نشاندهنده آسیب پذیری بیشتر آنان است و ارزیابی منظم و ارجاع به موقع برای درمان میتواند باعث افزایش سطح بهداشت روانی و انجام مداخلات و سیاستگذاریهای مناسب برای آنان گردد.

اختلالات روانی، دیابت، آزمون SCL-90