کاربست نظریه موازنه قوا در تبیین دلایل ناکامی انقلاب مشروطه با برجسته سازی نقش روسیه

این مقاله در پی ریشه یابی علت ناکامی مشروطه خواهان در دستیابی به آرمانها و برنامه های دولت مشروطه است. انقلاب مشروطه پس از پیروزی، گرفتار ناملایمت هایی شده و در رسیدن به اهداف خود ناکام ماند. در این دوره، ایران در نظام بین الملل ادغام شده بود؛ بنابراین فهم تحولات داخلی آن بدون درک تحولات نظام بینالملل اگر غیرممکن نباشد، کاری دشوار خواهد بود. به این ترتیب با نگاهی به وضعیت نظام بینالملل در آن مقطع تاریخی به تبیین تحولات انقلاب مشروطه میپردازیم. در این پژوهش در چهارچوب نظریه موازنه قدرت، با تکیه بر تحولاتهای ساختاری در نظام بین الملل، رویدادهای پس از انقلاب را تا زمان جنگ جهانی اول و شکست دولت مشروطه بررسی میکنیم. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسشی است که چرا انقلاب مشروطه با وجود تلاشهای بسیار، چندی پس از پیروزی زود هنگام خویش ناکام ماند در پاسخ به پرسش فوق میتوان این فرضیه را ارایه داد: از آنجا که اهداف انقلاب مشروطه ایران با سیاستها و منافع روسیه و متحد آن، انگلستان، در تضاد بود، این دو قدرت با همکاری یکدیگر و کارشکنیهای خود بر سر راه مشروطه خواهان سبب ناکامی آن شدند

کلیدواژه ها:

موازنهقوا ، قرارداد 9191 ، ایران ، روسیه ، انگلیس