رویکرد (آرتو، گروتوفسکی، بروک) به آیین و مراسم آیینی و انعکاس آن در اجرای تیاتر

پدیده آیین از نمایش هیچگاه جدا نبوده است چرا که آیین فی النفسه نمایش است و به اعتباریخواستگاه نمایش آیین است. رایج ترین نظریه در مورد خواستگاه تیاتر برآن است که تیاتر از دل اسطوره آیین به در آمده و متحول شده است. رویکرد و نظریات سه کارگردان تیاتر آیینی ،گروتوفسکی، آرتو و بروک درباره آیین و مراسم آیینی در تیاتر به شرح ذیل می باشد، کهمورد پژوهش قرار گرفته است:فعالیت های گروتوفسکی را در زمینه تیاتر میتوان به سه دوره تقسیم کرد: اجراهای تیاتری،فراتیاتر و تیاتر سرچشمه ها. دراین دوره ها گروتوفسکی می کوشید نظامی جدید اسطوره ایجدید و آیینی جدید بیافریند به همین دلیل به سراغ نمایشنامه هایی می رفت که دارای بار آیینیو مذهبی بود.آرتو به عنوان یکی از بزرگترین نظریه پردازان تیاتر و بنیانگذار تیاتر مشقت به ارزش آیینبرای تاثیر عمیق بر احساس مخاطب پی می برد و نوعی تیاتر شبه آیین را پیشنهاد می کند. درتیاتر شبه آیینی او نه خدایان بلکه انسان ها نقش محوری دارند، البته انسان هایی که به نوعی ابرانسان هستند و در مرز میان انسان و خدا زندگی می کنند.

کلیدواژه ها:

تیاتر ، آیین ، گروتوفسکی ، آرتو ، بروک