مهدی عباسی سرمدی - دانشیار گروه حقوق بین الملل دانشگاه خوارزمی
عهدیه زنگی اهرمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

ماده یک کنوانسیون حقوق کودک مصوب 1989، 18 سالگی را مرز میان کودکی و بزرگسالمی داند. در عین حال به کشورهای عضو اجازه میدهد سن کمتری را در تعریف کودک اعمالکنند. استثناهایی نیز در برخی از مواد، نظیر ماده 37 در خصوص مسوولیت کیفری وجود داردکه مجازات اعدام و حبس ابد بدون امکان آزادی را در مورد اشخاص کمتر از 18 سال، مجازنمی داند. ماده 38 در مورد ممنوعیت کشورها در استخدام و به کارگیری افراد کمتر از 15 سالدر مخاصمات مسلحانه نیز از همین قبیل است که در آن ها سن خاصی برای کودک در نظرگرفته شده است و کشورها ملزم به رعایت آن شده اند. پرسش اساسی در مقاله حاضر ایناست که چه معیاری به عنوان سن کودک باید مبنای عملکرد دول عضو قرار گیرد مطابق رویهحاکم در جامعه بین المللی، سن کودک 18 سال است؛ اما با توجه به ابهامات موجود، لازم استاین مساله و ارتقای وضع حقوقی کودک تبیین شود تا علاوه بر رفع این ابهامات، در خصوصوضعیت حقوقی سن کودک و شرایط حقوقی حاکم بر آن مانند مسایل مربوط به اشتغالکودکان، ازدواج، شرکت در مخاصمات مسلحانه و مسوولیت کیفری مورد بررسی قرار گیرد.

کودک، سن، بلوغ، رشد، اسناد بین المللی، کنوانسیون حقوق کودک