لیلاسادات اسدی - مدیرگروه حقوق خانواده در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق (ع) و معاون قضایی دادستان تهران

حریم خصوصی، قلمروی از زندگی شخصی است که عرفا و قانونا انتظار می رود دیگران بدون رضایت وی به آن وارد نشوند و برآن کنترل نداشته باشند. قایل بودن به حریم خصوصی کودک ظاهرا با تکلیف والدین به تربیت او تعارض دارد؛ زیرا تربیت کودک مستلزم کنترل و نظارت بر ارتباط با دیگران و اطلاعات در دسترس اوست که با توسعه فن آوری های ارتباطاتی و اطلاعاتی، نمود بیشتری یافته است. کنوانسیون حقوق کودک با لحاظ کردن امکان دخالت بر اساس قانون، لزوم لحاظ کردن منافع عالیه کودک، و اولویت حق بر تربیت بر حق حریم خصوصی کودک، راه را برای ورود به این حریم و تربیت کودک باز می گذارد؛ اما قوانین ایران از جهت تبیین حق کودک بر حریم خصوصی و تعیین ضابطه های نقض آن ناقص است. مقاله حاضر در پاسخ به این پرسش پژوهشی که چگونه می توان بین حریم خصوصی کرودک و حق والدین بر تربیت، راه حل قانونی پیدا کرد،به واکاوی قوانین داخلی ایران و اسناد بین المللی می پردازد و سرانجام راه حل های رفع تعارض را نشان می دهد.

حریم خصوصی، کودک و نوجوان، کنوانسیون حقوق کودک، آزادی اطلاعات تربیت