غلامرضا سبزقبایی - استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص) بهبهان، بهبهان، ایران،
صغری وزدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص) بهبهان، بهبهان، ایران،
مرضیه رییسی - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص) بهبهان، بهبهان، ایران،

سمیت آلاینده ها و تجمع آنها در زنجیره های غذایی یکی از اصلی ترین معضلات زیست محیطی و بهداشتی جوامع مدرن است. اگرچه امکان اصلاح خاک های آلوده با استفاده از تکنیک های شیمیایی، فیزیکی و یا زیستی وجود دارد، اما روش های فیزیکی و شیمیایی اصلاح مناطق آلوده هزینه بر، وقت گیر و تخریب کننده ی محیط زیست می باشند. از این رو، طی سال های اخیر دانشمندان و مهندسین درصدد طراحی و توسعه ی تکنیک های زیستی برآمدند که بتوانند مکان های آلوده به فلزات سنگین را بدون آنکه بر حاصلخیزی و تنوع بیولوژیکی خاک اثرات سویی داشته باشند پاکسازی و تعدیل نمایند. گیاه پالایی از جمله فناوری های سبز و دوستدار محیط زیست است، که از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه و از لحاظ انرژی کم هزینه می باشد. این فناوری دربرگیرنده ی استفاده از گیاهان و ریزجانداران وابسته به آنها جهت پاکسازی و یا تثبیت آلاینده های سمی نظیر فلزات سنگین است. در مقاله ی حاضر مروری کوتاه بر فناوری گیاه پالایی و تکنیک های مختلف آن داریم.

آلاینده ها، گیاه پالایی، گیاهان، خاک، فلزات سنگین