رضا آفتاب گرد
شمس نوبخت

امروزه حملونقل به عنوان یکی از مهمترین بخشهای جامعه و یکی از مهمترین زمینههای تحقق توسعه شناخته میشود. این بخش در گذشته به عنوان مجموعهای از خدمات قابل ارائه و امروزه به عنوان یک صنعت گسترده شناخته شده است. از سوی دیگر گردشگری نیز در طول گذشت سالهای اندک عمر خود شاهد تحولات شدید و رشد و توسعه سریعتر نسبت به سایر صنایع جامعه بوده است و به عنوان یک صنعت پربازده ذهن مسئولان و برنامهریزان را به خود مشغول نمودهاست. این دو بخش دارای ویژگیهای مشترک، حوزههای تصمیمگیری و کاری مشترک، و اثرات متقابل نسبت به هم میباشند و از آن جا که هر دو از پیچیدگی و گستردگی ویژهای برخوردار میباشند، شناخت هر چه بیشتر ویژگیها و اصول حاکم بر آنها قدمی است در نزدیکتر شدن به اهداف مشترک در برنامهریزی برای جوامع. این مقاله حاصل تلاشی است در جهت پرداختن به موارد اشاره شده فوق با تاکید بر رابطه گردشگری با سیستم حملو نقل. در این مقاله حوزه مشترک و ارتباطات متقابل این دو حوزه مورد بررسی قرار میگیرد. از مباحث مهم مطرح شده در این مقاله همکاری سازمانی بین دو بخش حملونقل و گردشگری و همچنین رویکرد اقتصادی-اجتماعی در نگاه به رابطه سیستم حملو نقل و گردشگری میباشد. در نهایت مهمترین نتایج به دست آمده از مطالب مقاله عبارتند از: لزوم دخالت گردشگری در فرایند برنامهریزی و تصمیمگیری حملونقل، لزوم شناخت منافع مشترک و همزمان بخش گردشگری و حملونقل و جایگزینی تداخل سازمانی با همکاری سازمانی در حوزه مشترک این دو بخش.

حملونقل ، گردشگری ، توسعه ، برنامهریزی و تصمیمگیری .