مدلسازی رشد سکونت گاه های غیر رسمی ISGM با استفاده از GISوAHP منطقه مورد مطالعه: شهر تبریز

با افزایش جمعیت و مکانیزه شدن، شهرها به عنوان نقاط جاذب شناخت شدند و روستاییان برای بهره بردن از فعالیت های اقتصادی به شهرها خصوصا فضاهای خالی و بدون استفاده در پیرامون شهر هجوم می آورند که باعث به وجود آمدن سکونتگاه های غیررسمی در کلان شهرها شده است. در همین راستا در ایران نیز به موازات رشد شهرنشینی، گسترش محلات فقیرنشین به ویژه سکونتگاه های غیررسمی به صورت فراگیر در شهرهای ایران مشاهده شد، که نمونه مورد مشاهده های غیررسمی، با استفاده از در کلانشهر تبریز میباشد. در این پژوهش با توجه به اهمیت موضوع رشد سکونتگاه شاخص های خدمات و امکانات، مساحت قطعات، سطح اشتغال، کیفیت ابنیه، شکل هندسی قطعات، اراضی پست و نامرغوب شهری، مراکز درمانی، قیمت زمین، فاصله از راه های اصلی و شیب زمین و استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی و با نظرخواهی از کارشناسان و متخصصین صاحبنظر در این زمینه نسبت به مدلسازی رشد سکونتگاه های غیررسمی ISGM در شهر تبریز اقدام شد. نتایج بدست آمده نشان میدهد که مناطق غربی و شمال غربی شهر تبریز از بیشترین احتمال جهت توسعه سکونتگاه های غیررسمی برخوردار میباشند. مناطق شرقی شهر تبریز نیز به علت قیمت بالای زمین و مجاورت با مراکز بهداشتی و خدمات شهری از امکان کمتری جهت توسعه سکونتگاه های غیررسمی رخوردار می باشند

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیررسمی ، شهر تبریزGIS ، AHP ، ISGM