بررسی میزان تحقق پذیری شاخص های حکمروایی خوب شهری با تاکید بر کیفیت زندگی مطالعه موردی : مناطق 2و6و7 شهر شیراز

حکمروایی مطلوب شهری فصل مشترک تمام کنشگران اجتماعی است که رهیافتی ساختارشکنانه به برنامه ریزی توسعه شهری دارد و با مشارکت و کنش متقابل میان بازیگران اصلی مدیریت شهری یعنی دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی شکل گرفته است. از رویکرد حکمروایی خوب شهری می توان به عنوان اثربخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت نظام پیچیده و چندسطحی امروزه شهرها یاد نمود؛ آن گونه که با رهگیری از مفاهیم مشارکت، قانونمداری، شفاف سازی، انعطاف پذیری، عدالت و پاسخگویی زمینه ارتقا کیفیت زندگی شهری را فراهم می آورد. بنابراین یکی از آثار این پدیده را می توان در مفهوم قابل اندازه گیری شاخص های مربوط به کیفیت زندگی بررسی کرد. با این توصیف، پژوهش حاضر در پی بررسی میزان تحقق پذیری شاخص های حکمروایی خوب شهری با تاکید بر کیفیت زندگی شهری در مناطق 2.6و7 شهر شیراز می باشد. به لحاظ روش، رویکرد حاکم بر این پژوهش، توصیفی- تحلیلی به شیوه ی کتابخانه ای و پیمایشی است. پس از طبقه بندی داده ها و اطلاعات اولیه پژوهش، به تهیه ی مدل مفهومی AHP پرداخته شد در مدل AHP شاخص های حکمروایی خوب شهری مشارکت، شفافیت، حاکمیت قانون، پاسخگویی هر کدام با 4 زیر معیار در نرم افزار Expert choice مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند. با استفاده از مقایسات زوجی و تحلیل حساسیت، این نتیجه حاصل شد که وزن شاخص مشارکت0/113 شاخص شفافیت 0/256 شاخص حاکمیت قانون0/533 و شاخص پاسخگویی 0/098 است. همچنین مقدار شاخص ناسازگاری کمتر از0/1 بوده و در سطح پذیرفته شده است. وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری با تاکید بر کیفیت شهری به ترتیب اولویت مناطق 6و2و7 شیراز می باشد

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، کیفیت زندگی ، فرآیند سلسله مراتبی AHP شهر شیراز