رابطه عزت نفس و تاب آوری با خود پنداره بدنی دانش آموزان دانش آموزان مقطع متوسطه دوم دختر شهرستان جاجرم

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس و تاب آوری با خود پنداره بدنی دانش آموزان دانشآموزان مقطع متوسطه دوم دختر شهرستان جاجرم است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان شبانه روزی مقطع متوسطه دوم دختر است، که تعداد آن ها 120 نفر و نمونه طبق فرمول کوکران در حدود97 نفر می باشد. روش پژوهش حاضر، از نظر روش توصیفی همبستگی است. داده های این پژوهش توسطسه پرسشنامه استاندارد جمع آوری شده است. پرسشنامه سنجش عزت نفس کووپر اسمیت (1967)، دارای58 سوال با ضریب آلفای (α=0/88)، پرسشنامه تاب آوری کانر- دیویدسون (CD-RIS) (2003) دارای 25سوال با ضریب آلفای کرونباخ (α=0/89)، و پرسشنامه خودپنداره بدنی مارش و همکاران (1994) دارای 70سوال با ضریب آلفای کرونباخ (α=0/872) می باشد. برای تجزیه و تحلیل یافته در بخش آمار توصیفی از جداول توزیع فراوانی، نمودار ستونی، میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی برای تجزیه وتحلیل داده ها و تعمیم نتایج از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشانداد که عزت نفس و تاب آوری می تواند خودپنداره بدنی دانش آموزان را پیش بینی کند. پس بین عزتنفس و تاب آوری با خودپنداره بدنی دانش آموزان همبستگی وجود دارد. همچنین مشخص شد. بین ابعادخانوادگی و اجتماعی عزت نفس با خودپنداره بدنی دانش آموزان رابطه وجود دارد و بوین ابعاد عمومی وآموزشگاهی عزت نفس با خودپنداره بدنی دانش آموزان رابطه وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، تاب آوری ، خودپنداره بدنی