کارکرد رسانه ای متون ادبی-تاریخی عصر ایلخانی

تاثیر رسانه ها بر زندگی، باورها و رفتار انسانها، از مباحث مورد توجه جهان معاصر است.رسانه ها به کمک فن جدید توانستند در خصوصی ترین مسایل انسان دخالت کنند و بر سلایق و رفتارهای او اثر گذارند. تاثیر رسانهها منحصر به عصر حاضر نیست؛ عمر رسانه ها و تاثیر آن به درازای عمر روابط میان بشر است. پیش از عصر چاپ، سنت شفاهی بر نظام ارتباطات حاکم بود و آثار ادبی از مهمترین رسانهها به شمارمی آمد. قدرتهای سیاسی با کمک رسانهی ادبیات میکوشیدند تا اهداف سیاسی خود را پیش ببرند. از جمله نمونه های این کارکرد رسانهای، متون ادبی-تاریخی است. در این مقاله، متون ادبی-تاریخی عصر ایلخانی از دیدگاه نقش رسانهای بررسی شده است. ایلخانان با تقویت تاریخ نگاری، شماری از ادیبان فاضل، دستگاه خود را مورد حمایت مادی و معنوی قرار دادند تا به نگارش تاریخ بپردازند. نویسندگان این متون، با زبانی ادبی به روایت تاریخ پرداختند و در قالب بازنمایی وقایع، به برآوردن منافع سیاسی ایلخانان کمک کردند. دستاورد این پژوهش ناظر بر این است که متون ادبی-تاریخی، کوشیدند خوارزمشاه را به عنوان تنها مقصر فاجعه معرفی کنند و نقش چنگیزخان را نادیده بینگارند؛ همچنین با پیوند مغولان به سنت شهریاری ایران و معرفی آنان به عنوان آبادگران ملک و حامیان دین، مشروعیت ایلخانان را برآورده کنند. این متون توانستند به خوبی از عهده ی وظایف رسانهای خویش برآیند و نقشی مشابه رسانه های امروزی ایفاکنند.

کلیدواژه ها:

رسانه ، متون تاریخی عصر ایلخانی ، دروازه بانی ، برجسته سازی ، چارچوب سازی