عاطفه دادخواه علی آبادی - کارشناسی ارشد تاریخ گرایش مطالعات قفقاز و آسیای مرکزی- دانشگاه تهران،

منغیتها در روزگار حکومت جانیان بر آستاراخان، نفوذ زیادی یافتند و درنیمه ی دوم قرن هجدهم میلادی با فروپاشی هشترخانیان در بخارا و با کمک نادرشاه افشار قدرت را در دست گرفتند. اقدامات امیران منغیت، تفاوت درنوع برخورد آنها و نیز سابقه ی تمدنی و فرهنگی شان را نشان میداد. در زمان حکومت سلالهی جدید، اماراتنشین بخارا، با وجود تحمل شکستهای سنگین خارجی و داخلی، هیچگاه موردحمله قرار نگرفت. سرکوب ازبکها بهشدت ادامه یافت، امارات خوقند برای مدتی به تصرف منغیتها درآمد. احیای کشاورزی، بازرگانی و همچنین اسکان دادن ازبکها و اعطای زمین به آنها، از اقدامات مهم این دوران به شمار می آمدند. در اواسط دوران منغیتیه، روند رو به زوال امارت منغیتها در سرزمین بخارا، شتاب گرفت و با رویکار آمدن امیرمظفرالدین خان، که در پی آن بخارا تحتالحمایه روسیه قرارگرفت، به عنوان دست نشانده ی روسها به حکومت خود ادامه دادند. با توجه به آنچه گذشت، هدف از این مقاله بررسی و نقد دوکتاب سلاطین منغیتیه و تحفه ی سامی در باب ادوار حکمرانی این سلاله است.

منغیتیه، بخارا، خانات، ماوراءالنهر