روح الله امیرآبادی
خسرو برگی
محرم دولتشاهی

در دهه اخیر تلاش‌ها و تحقیقات گسترده‌ای در زمینه بازبینی ضوابط و معیارهای حاکم بر طرح لرزه‌ای سازه‌های بندری انجام گرفته است که تاکید آنها عمدتاً بر کنترل رفتار و عملکرد سازه‌ها در هنگام زلزله می‌باشد. این تلاش‌ها منجر به ارائه فلسفه جدیدی در طراحی لرزه ای به نام «طراحی لرزه ای بر اساس عملکرد» شده است. انجمن ناوبری بین المللی روش طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد را در دستورالعمل طرح لرزه‌ای خود (PIANC 2001)، برای سازه‌های بندری ارائه نموده است. در این دستورالعمل مفهوم طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد و نحوه کاربرد آن برای سازه‌های بندری بر اساس مشاهدات و آسیب های وارد بر آنها در چندین زلزله تاریخی اخیر توسعه پیدا کرده است. با این حال چندین مشکل فنی در این دستورالعمل بدون پاسخ مانده است، از آن جمله: 1)چگونگی تعریف و انتخاب زمین لرزه و سطوح خطر 2)چگونگی تعریف سطوح مختلف عملکردی 3)چگونگی ارزیابی عملکرد لرزه‌ای سازه‌ها 4)چگونگی مدیریت عدم قطعیت‌های موجود در ارزیابی عملکرد لرزه‌ای. علاوه بر این موارد، سؤال اصلی این است که روش طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد چگونه فجایع ناشی از زمین لرزه را کاهش می دهد؟هدف اصلی در این مقاله، مطالعه برای کاهش خطرپذیری لرزه‌ای برای سازه‌های بندری می‌باشد. ابزار اصلی در این راستا سازگار کردن مفهوم طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد در چارچوب مدیریت خطرپذیری لرزه‌ای می‌باشد. به عبارت دیگر چگونگی بکار بردن مفهوم طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد در کاهش فجایع زمین لرزه در سازه‌های بندری مورد بحث قرار خواهد گرفت.

طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد، سازه‌های بندری، خطرپذیری لرزه‌ای، مدیریت عدم قطعیت‌ها