بررسی تصویرگری در تاریخ وصاف با تکیه بر تصویر طلوع خورشید

تصویر ) ایماژ( در بلاغت سنتی و نقد ادبی در تعریفی عام، هرگونه تصرف خیالی در زبان است.در تاریخ ادب فارسی تصویرسازی در قالب واژگان، یکی از عرصه های هنرنمایی شاعران و نویسندگان به شمار میرود. پدیده های طبیعی در ساختن این تصاویر نقش ویژه ای ایفا کرده اند. طلوع خورشید یکی از این پدیده هاست که شاعران و نویسندگان، تصاویر متنوعی را از آن ترسیم کردهاند. متون نثر فنی از جمله متون تصویری است که در آن نویسندگان برای ابراز هنرنمایی خود در عرصه زبان، از ابزار تصویر یاری گرفته اند. تاریخ وصاف اثر وصاف الحضره از جمله این متون تصویری است که نویسنده در آن با خلق تصاویر جذاب و بدیع در رسیدن به فرم هنری خاص خود کوشیده است. بسامد بالای تصویر طلوع خورشید در این اثر آن را به یکی از موتیف های نویسنده بدل کرده است. از این رو در پژوهش حاضر به بررسی این تصویر به عنوان یکی از عرصه های هنرنمایی نویسنده پرداختهایم. طلوع خورشید در تاریخ وصاف با استفاده از شگردهای بلاغی و بیانی به اشکال مختلف ترسیم شده است. در عین حال نویسنده در خلق این تصاویر به مناسبات اجزاء تصاویر با متن اصلی توجه داشته و همین امر انسجام متن را قوت بخشیده است

کلیدواژه ها:

تصویر ، طلوع خورشید ، تصویر مجازی ، تاریخ وصاف ، نثر مصنوع