محمد باوند وندچالی - مرکز تحقیق و توسعه، شرکت فرآورد ههای نسوز پارس، دانشکده مهندسی مواد و

صنعت فولادسازی به عنوان اصلی ترین مصرف کننده دیرگدازها مطرح هستند که در حدود % 25 از مصرف صنعت فولادسازی به پاتیل های فولادسازی اختصاص دارد . لذا کاهش مصرف دیرگداز پاتیل های فولادسازی اهمیت زیادی دارد . در سال های اخیر استفاده از جزء دوم اکسیدی به صورت اسپینل درجا و یا غیراستیوکیومتری به عنوان راهکاری جهت بهبود کیفیت و طول عمر آستر دیرگداز پاتیل های فولادسازی مطرح گردیده است. نتایج فعالیت های قبلی توسط نویسندگان مقاله نشان می دهد که در درصدهای بالای گرافیت، تشکیل اسپینل درجا (in situ) در زمینه دیرگدازهای منیزیا-کربن باعث تقویت ساختار دیرگداز و افزایش استحکام در دماهای بالا بواسطه تغییر باند کربنی به باند سرامیکی اسپینلی می گردد و در نهایت مقاومت به خوردگی دیرگداز بهبود می یابد . در این تحقیق اثر افزودن چند نوع آلومینا و دو نوع اسپینل غیراستیوکیومتری بر خواص دیرگداز منیزیا -کربن حاوی درصد پایین گرافیت ( 6%) مورد بررسی قرارگرفته است . نتایج حاصله نشان می دهد واکنش انبساطی تشکیل اسپینل درجا موجب بازترشدن ساختار دیرگداز، کاهش استحکام و افزایش MgO-C درصد تخلخل باز آن می گردد. از سوی دیگر با توجه به اهمیت فاز اکسیدی در مقاومت به خوردگی دیرگدازهای حاوی درصدهای پایین گرافیت، حضور فاز اسپینل به صورت درجا یا از پیش سنتزی بواسطه مقاومت به خوردگی پایین تر نسبت به منیزیا موجب تضعیف مقاومت به خوردگی فاز اکسیدی و در نهایت خوردگی کل سیستم دیرگداز می شود.