بررسی اثر پارامترهای عملیاتی بر تولید مونو اکسید کربن با استفاده از مدلسازی راکتور غشایی بستر پرشده پالادیوم- نقره: واکنش تغییر گاز-آب

طی دو دهه اخیر توجه به میزان تبدیل بالا در واکنش ها و همچنین کاهش میزان آلاینده ها و انرژی مصرفی آنها منجر به اقدام های صنعتی و دانشگاهی جهت بهبود طراحی و پیکربندی در راکتور های شیمیایی شده است. عدم تولید گازهای گلخانه ای ناشی از استفاده هیدروژن به عنوان سوخت، یکی از مهم ترین دلایلی است که هیدروژن پتانسیل بسیار زیادی را برای حامل انرژی در آینده دارد. بنابراین این امر، منجر به یافتن یک راه به منظور تولید و پالایش هیدروژن در یک مکانیسم اقتصادی و سازگار با محیط زیست می شود. واکنش تغییر آب-گاز یک مرحله مهم برای تبدیل سوخت های فسیلی به گاز هیدروژن، برای تولید توان و محصولات شیمیایی می باشد. در تولید هیدروژن بر پایه کربن، واکنش تغییر آب-گاز یک مرحله میانی در تولید صنعتی و غنی سازی هیدروژن و مصرف کربن مونواکسید در گاز سنتز می شود. در این تحقیق، مدلسازی راکتور واکنش تغییر آب-گاز، با در نظر گرفتن وابستگی سرعت واکنش به پارامترهایی همچون ترکیب درصد، عمر کاتالیست و سایر پارامترها انجام شده است که سینتیک واکنش به وسیله کاتالیست مس-آلومینا مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مقاله، واکنش تغییر آب-گاز در یک راکتور بستر پر شده غشایی مدلسازی و ارایه شده است و تغییرات درصد تبدیل کربن مونواکسید در طول راکتور در شرایط مختلف، مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

واکنش تغییر آب-گاز ، تولید هیدروژن ، حذف گازهای گلخانه ای ، حذف کربن مونواکسید ، راکتور غشایی پالادیوم-نقره ، مدلسازی راکتور