ارایه یک مدل مسیریابی اعتماد مبتنی برکنترل ترافیک در شبکه سیار موردی

شبکه های سیار موردی در یک روش تعاونی ، مشابه رفتار انسان ها عمل میکنند. یعنی تعدادی از افراد که هرگز همدیگر را ملاقات نکرده اند میتوانند با یکدیگر مبنی بر سطوح اعتماد دوسویه در بازه های زمانی ارتباط برقرار کنند. به منظور بهبود دادن این شبکه ها از استراتژی متعارف رمزگذاری دست کشیده و در عوض از یک مدل اعتماد که از مدل رفتار انسان تجلی شده است استفاده میکنیم. در مدل های مسیریابی اعتماد مسیرهایی انتخاب میشوند که گره های آن دارای اعتماد بیشتر نسبت به گره های دیگر مسیرها باشند. در این صورت ممکن است تراکم بسته در گرههایی با اعتماد بالا ایجاد شود. در این مقاله یک مدل مسیریابی اعتماد ارایه شده است که ترافیک گرههای با اعتماد بالا را بالانس کرده واز تراکم بسته در این گره ها جلوگیری میکند . برای اینکه سودمندی مدل ارایه شده را نمایش دهیم این مدل را به پروتکل های مسیریابی واکنشی در شبکه های سیار موردی اعمال میکنیم.

کلیدواژه ها:

مسیریابی اعتماد ، کنترل ترافیک ، شبکه سیار موردی ، پروتکل واکنشی