مهدی مزبانی - دانشجوی دکتری ژیومورفولوژی دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی، دانشگاه تبریز
خلیل رحیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد ژیومورفولوژی دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی

امروزه فرساش خاک به عنوان خطری برای رفاه انسان و حتی برای حیات به شمار می آید. در مناطقی که خاک ها کنترل نمی شود، خاک ها به تدریج فرسایش یافته و حاصل خیزی خود را از دست می دهند، بطوریکه حدود 17 درصد کاهش تولید محصول در جهان به دلیل فرسایش خاک بوده است (Angima و همکاران، 2003). گزارش ها نشان می دهد که فرسایش آبی به عنوان یک مشکل اساسی در حوضه های آبریز کشور ایران به شمار می آید، که مقدار ویژه آن بین 8 تا 16 تن در هکتار در سال می باشد (مهدیان، 1384). بنابراین تعیین عوامل موثر بر فرسایش و پیش بینی مقدار فرسایش خاک، نخستین گام در ارایه راه کارهای حفاظت از خاک می باشد.