فرسودگی شغلی و تبیین رابطه با ابعاد شخصیت و سرسختی روانشناختی در کارکنان بیمارستان های استان گیلان

پدیده فرسودگی شغلی نشان دهنده کاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل تنش زای محیط کار است. پژوهشی حاضر با هدف تبیین فرسودگی شغلی و ارتباط آن با ابعاد شخصیت و سرسختی روانشناسی کارکنان بیمارستان انجام شد. روش پژوهشی، توصیفی از نوع همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعهٔ آماری این پژوهشی را کلیه کارکنان بیمارستان های استان گیلان تشکیل می دهد و از این بین تعداد 185 نفر به روشی نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های فرسودگی شغلی گلدارد، مقیاسی سرسختی روانشناختی اهواز و مدل پنج عاملی شخصیت کاستا و مک کری استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SDSS و آزمون های رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین فرسودگی شغلی و دو بعد شخصیتی روان رنجوری (01/ 0 > r= 0/406 ،p) و سازگاری(0/05 > r= 0/264 ،p) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین همبستگی معناداری بین فرسودگی شغلی و سرسختی روانشناختی(05/ 0 > r= 0/081 ،p) وجود ندارد و سرسختی روانشناختی با روان رنجوری و برون گرایی رابطه معناداری دارد. بنابراین اگر بیمارستان ها از ارزشیابی شخصیت به عنوان بخشی از فرایند گزینش و استخدام استفاده کنند، می توانند با شناسایی کارکنان در معرض فرسودگی شغلی، از این اسیب روانی جلوگیری نمایند

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، کارکنان ، سرسختی روانشناختی ، ابعاد شخصیت ، بیمارستان