فهیمه عسکری زاده کوویی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشگاه هرمزگان آموزگار ناحیه۲بندرعباس منطقه سیاهو

تغییر رویکرد ارزشیابی تحصیلی دوره ی دبستانی در نظام آموزشی ایران از کمی به توصیفی یکی از اصطلاحات چندجانبه، عمیق و پیچیده است. تحقق اهداف این جریان پویا بدون بهره گیری از ابزارهای مناسب ارزشیابی کیفی توصیفی و آگاهی از تاثیر این ابزارها در فرایند یادگیری دانش آموزان امکان پذیر نمی باشد. در مقاله پیش رو در ابتدا به معرفی ارزشیابی پیشرفت تحصیلی و ارزشیابی کیفی توصیفی پرداخته می شود و اشاره می گردد که متنوع بودن انتظارات آموزشی به لحاظ موضوع و سطح، طلب می نماید که اطلاعات متنوعی در اختیار معلم قرار گیرد. تنوع اطلاعات، تنوع ابزارها و روش ها را می طلبد. در ادامه به ابزارهای مختلف گرداوری اطلاعات اشاره می گردد. آزمون های عملکردی، تکالیف درسی، آزمون های مداد کاغذی، ثبت مشاهدات، خود سنجی و هم سال سنجی، پرسش های پیگیر، سنجش والدین و پوشه کار با توضیحات لازم و نقش آن در یادگیری دانش آموزان ارایه می گردد. تنوع بخشی به ابزارهای جمع آوری اطلاعات، تغییر مقیاس فاصله ای (20-0) به مقیاس ترتیبی(در حد انتظار –نزدیک به –انتظار – نیازمند به تلاش بیشتر)، تغییر تاکید از ارزشیابی پایانی به ارزشیابی تکوینی، تغییر در ساختار کارنامه، تغییر در مرجع تصمیم گیرنده درباره ارتقاء دانش آموزان، توجه همه جانبه به تمامی جنبه های رشد به عنوان مزایای بهره گیری از ابزار های مختلف در ارزشیابی کیفی توصیفی بیان می گردد و تاثیر ارزشیابی توصیفی در بروز و رشد خلاقیت دانش آموزان بررسی می گردد. معلم، براساس اطلاعات دریافتی از این ابزارها، به تصویر روشن تری از فرایند یادگیری و نتایج تلاش های دانش آموز دست می یابد. هم چنین تنوع اطلاعات به دست آمده، اعتبار تصمیم گیری هایش را بالا می برد.

ارزشیابی کیفی توصیفی، دانش آموز، یادگیری، ابزار ارزشیابی، معلم