نسترن آرمات - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
قاسمعلی دیانتی تیلکی - عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس

غلظت دی اکسید کربن اتمسفری از سال 1750 تا کنون به دلیل احتراق سوخت های فسیلی و تغییر کاربری اراضی، حدود %31 افزایش پیدا کرده است که علت اصلی افزایش دمای جهانی و تغییر اقلیم می باشد. بنابراین به منظور کاهش دی اکسید کربن اتمسفری در محتوای گازهای گلخانه های، کربن اتمسفر می بایست جذب و در فرم های متعدد ترسیب گردد. ترسیب کربن در زیتوده گیاهی و خاک هایی که تحت این زیتوده هستند، ساده ترین و به لحاظ اقتصادی عملی ترین راهکار ممکن جهت کاهش دی اکسید کربن اتمسفری است. در این پژوهش تاثیر مدیریت اراضی (قرق، چرا و دیم) بر ترسیب کربن در مراتع کجور نوشهر در استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها در هر منطقه با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک ثبت شد. مقدار کربن آلی در سه سایت مورد مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تفاوت بین میانگین ها با آزمون دانکن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد ترسیب کربن داده ها در مرتع قرق بیشتر از منطقه چرا و دیم بود.

ترسیب کربن، مدیریت اراضی، مراتع کجور