بررسی منابع اراضی جهت برنامه ریزی در حوزه آبخیز ارسباران ( مطالعه موردی : حوزه آبخیز ستن چای)

خاک جزء بیواکولوژی بوده و یکی از منابع مهم حیاتی موجود در کره زمین میباشد که طی سالیان طولانی و در شرایط آب و هوای متفاوت با اقالیم امروزی تکامل یافته و هم اکنون در دسترسی انسان می باشد، از طرف دیگر خاک بستری برای رشد گیاهان و فعالیت میکروارگانیسمها است که استفاده غیر منطقی از آن، موجب از بین رفتن بستر رشد شده و در نتیجه باعث نابودی گیاهان می گردد. شناخت منابع اراضی، تعیین درجات مختلف قابلیت اراضی و بررسی مشخصات خاک در بیشتر فعالیتهایی که انسان در زمینههای مختلف از جمله کشاورزی، منابع طبیعی، آبخیزداری، حفاظت خاک و آب، اقتصادی و اجتماعی و شهرسازی انجام میدهد به عنوان نخستین قدم و ضروری ترین بررسی مقدماتی و پایه ای تلقی می گردد. به منظور برنامهریزی برای اجرای طرحهای مختلف با جامع نگری و حفاظت خاک، پوشش گیاهی، جلوگیری از کاهش حاصلخیزی خاکها، حفظ مراتع و جنگلها و کاهش رسوبات (فرسایش خاک) بررسی منابع اراضی انجام شد. هدف بررسی فوق، تشخیص انواع منابع اراضی و خاکهای موجود در منطقه میباشد تا از این طریق بتوان اشکالات، و یا محدودیتهای موجود در ارتباط با مسایل مختلف کشاورزی، منابع طبیعی، آبخیزداری، حفاظت خاک و آب و در نهایت استفاده صحیح و مناسب از اراضی منطقه مورد مطالعه را شناخته و در راه مرتفع کردن این اشکالات، اقدامات لازم و منطبق با استعداد هر واحد انجام داد. تیپهای اراضی موجود در منطقه مورد بررسی دارای پنج تیپ اراضی و یک واحد اراضی متفرقه (اراضی بستر رودخانه ها و مناطق مسکونی) بوده و شامل: 1- واحد اراضی کوهستانی 2واحد اراضی تپه ای 3- واحد اراضی فلاتها و تراس های فوقانی 4- واحد اراضی دشت دامنه ای 5- واحد اراضی دشت رسوبی می باشد. وسعت زیاد واحد اراضی تپهای (77درصد) از کل واحدهای اراضی از طرفی و تنوع اجزای آن (6 جزء) و متنوع بودن خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک از طرفی دیگر سبب شده تا بهترین واحد اراضی برای سرمایهگذاری جهت منابع طبیعی و کشاورزی و... انتخاب شود.

کلیدواژه ها:

منابع اراضی ، برنامه ریزی ، حوزه آبخیز ، ارسباران