وزن دهی عوامل موثر در کاهش گازهای گلخانه ای در بخش حمل و نقل با رویکرد تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره

ایران در کنوانسیون تغییراقلیم که در سال 2015 در پاریس برگزار شد تعهد کرده که میزان انتشار گازهای گلخانه ای را در فاصله سال های 2021 تا 2030 به میزان چهار درصد کاهش دهد. از این رو لازم است تا با تلاش مداوم در کنترل میزان تولید گازهای گلخانه ای، در جهت آن گام برداشت. یکی از جنبه های نگران کننده تولید گازهای گلخانه ای در بخش حمل و نقل است که به سرعت در حال افزایش می باشد. این بخش به طور چشمگیر موجب تولید گازهای گلخانه ای و در نتیجه افزایش درجه حرارت جهانی و تغییرات اقلیمی می شود. هدف از این مقاله شناسایی و وزن دهی عوامل موثر در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در بخش حمل و نقل در کشور می باشد. در ابتدا با مطالعات کتابخانه ای و نیز نظرات خبرگان، شاخص های موثر در کاهش گازهای گلخانه ای اسنخراج شده اند. در ادامه با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری با معیارهای چندگانه، وزن و درجه اهمیت هریک از شاخص ها تعیین گردیده اند. با توجه به وجود درجاتی از عدم اطمینان، از رویکرد فازی جهت این کار استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در میان شاخص های استخراج شده ، شاخص در دسترس بودن تکنولوژی با وزن 0/320 دارای بالاترین درجه اهمیت و پس از آن شاخص هزینه عملیاتی با وزن 0/246 دارای دومین درجه اهمیت می باشد. همچنین شاخص همسویی با برنامه ها و استراتژی های دولت با وزن 0/022 دارای پایین ترین درجه اهمیت است. بدیهی است با تمرکز بر شاخص های با درجه اهمیت بالاتر می توان در جهت مدیریت کاهش گازهای گلخانه ای گام برداشت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، انرژی ، کاهش گازهای گلخانه ای ، حمل و نقل ، تصمیم گیری چند معیاره ، منطق فازی