تبیین اوقات فراغت در بین زنان ایرانی

ازآغاززندگی اجتماعی بشراوقات فراغت مورد توجه بوده است. اصولااوقات فراغت محصول جوامع صنعتی جدید است؛ چرا که شرایط واقعی استفاده از اوقات فراغت، در این گونه جوامع آمده است. به عقیده بسیاری از صاحب نظران فراغت به معنای واقعی آن مربوط به دوران تمدن صنعتی است چرا که در این دوران کار از زندگی خصوصی جدا شد و به کارخانهها انتقال یافت و در نتیجه زمان فراغت و زمان کار از یکدیگر تفکیک شد. از این رو فراغت پدیده ای است کاملا تازه که با جامعه صنعتی و پدیده شهر نشینی بوجود آمده و آن را نمیتوان با بیکاری قرون گذشته مقایسه کرد. اوقات فراغت مربوط به قشر خاصی نبوده و از طرفی ذخیرهی اطلاعات افراد میتواند مرزبندیهای بیولوژیکی را محو کند اما به دلیل نرخ بالای جمعیت جوان کشور ما هدایت و ایجاد امکانات برای گذران اوقات فراغت جوانان و نوجوانان از اهمیت ویژهای برخوردار بوده و در سازندگی جامعه نقش بسزایی دارد. از طرف دیگر دختران به علت وضعیت خاص بیولوژیکی و شرایط اجتماعی و عرفی جامعه ی ایران به یک سری برنامههای فراغتی متفاوت با پسران نیاز دارند. در چارچوب نظری پژوهش از نظرات صاحب نظرانی چون گرین، وبلن و آدورنو و هورکهایمرو .. استفاده شده است و نیز با استفاده از روش اسنادی به تبیین اوقات فراغت در بین زنان، پرداخته میشود

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، زنان ، شهرنشینی ، کار