بررسی تاثیر آموزش خود دلگرم سازی بر ارتقاء مهارت های جرات ورزی و خود کارآمدی عمومی همسران معتادان در مراکز مشاوره شهر کرمان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خوددلگرم سازی بر میزان جرات ورزی و خود کارآمدی عمومی همسران معتادان بود که به شیوه ی نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری کلیه همسران معتادان مراجعه کننده به چند مرکز ترک اعتیاد شهر کرمان به تعداد 420 نفر بوده است.گروه نمونه شامل 30 نفر از همسران معتادان شهر کرمان بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و در نرایت به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل)هر کدام 15 نفر( جایگزین شدند، و بعد از اجرای مداخله و ریزش افرادگروه نمونه 24 تایی شد. میزان جرات ورزی و خود کار آمدی عمومی شرکت کنندگان در این پژوهش به ترتیب توسط پرسشنامه ی جرات ورزی گمبریل و ریچی ) 1975 ( و پرسش نامه ی خود کار آمدی عمومی شرر ) 1982 ( در پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد و گروه آزمایش در 10 جلسه ی 5 / 1 ساعته، آموزم خود دلگرم سازی شرکت نمودند. نتایج تحلیل کوواریانس بر روی دادهها نشان داد که جلسات آموزشی تاثیر معناداری بر جرات ورزی و خود کار آمدی عمومی گروه آزمایش داشته است. بر این اسا میتوان نتیجه گیری کرد که آموزش خود دلگرم سازی میتواند افزایش جرات ورزی و خود کار آمدی عمومی را در پی داشته باشد.آموزم خود دلگرم سازی به عنوان یک مهارت می تواند، باعث ارتقا مهارت جرات ورزی و خود کار آمدی عمومی همسران معتادان گردد، بنابراین جهت توانمند سازی همسران معتادان، این آموزش در کنار سایر حمایت های اقتصادی و اجتماعی توصیه می گردد

کلیدواژه ها:

خوددلگرم سازی ، جرات ورزی ، خود کار آمدی عمومی ، همسران معتادان