مونا ولی پورگنجی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری موسسه آموزش عالی پردیسان
سیدعلی سبدیان - استادیار گروه دانشکده هنرو معماری دانشگاه مازندران
مریم رزقی - دکتری شهرسازی

با گذشت سالها از تاسیس فضاهای آموزشی، همچنان جامعه ما شاهد تحولات چشمگیری در معماری بناهای آموزشی نبوده است، در حال حاضر اکثر مهد کودک ها و... در فضا های فاقد طراحی مناسب و یا در فضا هایی با کاربری غیر آموزشی (مثل خانه) تاسیس می گردند. ساخت و سازهای معماری فضای کودکان جامعه امروز ایران بسیار کمرنگ می باشد و نیازمند توجه بیشتر است. در اصل محل های نگهداری کودکان فضاهای کوچک، شلوغ، بیرنگ، یکنواخت می باشند که فاقد طراحی مناسب هستند. واقعیت امر این است که فضاهای آموزشی کودکان ما بیشتر، باعث از بین رفتن خلاقیت آنها میشود، بی توجهی به تاثیر کیفیت فضای معماری در پرورش خلاقیت کودکان مانع ذوق وشوق کودک،برای ورود به آنها میشود. اهمیت دادن به فضای کودکان در شناخت بهتر محیط برای افزایش خلاقیت است. طراحی فضای کودک که با توجه به ویژگی های ذهنی، رفتاری و شناختی کودک و با به کارگیری رنگ ها و فرم ها ی مناسب برای کودک طراحی شده باشد،می تواند مکان مناسبی را برای رشد کودک فراهم کند. این موضوع روش توصیفی- تحلیلی شامل (تحقیقات و مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، میدانی)، را طلب می کند که در زمره ی تحقیقات کاربردی است . نتایج بدست آمده گویای این است که مناسب ترین رنگ، زیباترین و موثرترین آن ها از نظر کودکان است در نتیجه رنگ سبب پیدایش فضایی آرام و توام با فعال سازی ذهن کودکان می شود انگیزه بالا رفته و به طبع خلاقیت را افزایش میابد.

رنگ، ارتقا خلاقیت ،خانه کودک